Weet je nog dat je vroeger een beetje bang en verdrietig thuiskwam uit school,
omdat je werd uitgelachen om je groene sokken?
En dat je moeder dan klaar zat met een kop thee en dat alles weer goed was?
Nu lijkt het toch wel een beetje anders.
Ingewikkelder ook.
Een typisch westers voorbeeld hiervan is
vakantievoorbereidingsstress.
Vooral bij verse koppels.
Zij muggenzift crescendo dubbel tempo.
Meneer loopt stuggecijns door.
Ik sta stil en kijk achterom.
Een beetje beduusd blijft
m'n trouwe viervoeter bij mij.
In de jaren 90 hebben we met z'n allen gelezen dat
vrouwen van Venus komen en mannen van Mars.
Dat was handig.
Er is inmiddels een heuse exenparade voorbij gekomen
en o boys wat waren er veel verschillen.
Terwijl July en ik samen richting huis lopen
probeer ik de boel op een rijtje te krijgen.
De verschillen zijn nu wel duidelijk.
Maar hoe zit het met de overeenkomsten?
We slaan een zijpad in.
July mag hier los.
Ik ook.
Ze zeggen dat het niet kan.
En toch kan ik het niet laten om
appels met peren te vergelijken.
Appels en peren:
Hebben geen oren.
Praten niet echt zo ver ik weet.
Hangen maar wat.
Of liggen een beetje
naast elkaar te liggen.
Verder zijn ze:
Sappig.
Zoet.
Lekker.
Wie weet er nog meer?
Er zit pit in.
En ze glimmen als je ze oppoetst.
Zwartglans en ik stoppen voor de brug.
Terwijl we daar staan denk ik aan wat een wijs man me eens vertelde.
Hij zei: "Als je naar een ander wijst, wijs je met 3 vingers naar jezelf".
De brug is dicht.
Snel naar huis.
Ons mam komt vandaag met ome Theo.
Alweer een beetje afscheid.
Na een uur lekker dwangen ziet mijn flat eruit als een bonte oase.
Daar is ze dan, met mooie bloemen.
Paniekerig vraagt ze: "Ben je alleen???".
Ach mam,
Kopje thee?
